ارتقاء تفکر انتقادی در رشته کارشناسی ارشد آموزش پزشکی مجازی: مطالعه کیفی تجارب اساتید و دانشجویان

زمینه و هدف: با گسترش روزافزون اشتغال به تحصیل در دوره‌های مجازی، ارتقاء تفکر انتقادی در نظام آموزش مجازی، مدنظر دست‌اندرکاران می‌باشد. این مطالعه به منظور پاسخ به سؤال محوری "تجارب اساتید و دانشجویان از عوامل بازدارنده و تسهیل کننده تفکر انتقادی در آموزش پزشکی مجازی چیست؟ " انجام گردید. روش‌کار: مطالعه کیفی حاضر، بخش کوچکی از یک مطالعه ترکیبی کمی و کیفی جهت طراحی الگوی توسعه فرآیند آموزش تفکر انتقادی در رشته "آموزش پزشکی مجازی"است که طی آن 7 نفر از اساتید و 11 نفر (از کل 12 نفر) از دانشجویان نظام آموزش مجازی رشته آموزش پزشکی مورد بررسی قرار گرفتند. برای جمع‌آوری اطلاعات در این بخش از مطالعه، از مصاحبه نیمه‌ساختاریافته استفاده شد. کلیه مصاحبه‌ها ضبط و به صورت مکتوب پیاده شد و با استفاده از روش تحلیل مقایسه‌ای اشتراوس و کوربین، تحلیل گردیدند. یافته‌ها: مشارکت‌کنندگان در این پژوهش، تجارب متنوعی در مورد نحوه ارتقاء تفکر انتقادی داشتند که در سه درونمایه اصلی مفهوم سازی شد: " نظام‌های باور " شامل باورهای شخصی و عواملی که در کوتاه مدت تقریباً ثابت و غیر قابل تغییرند ، "مدیریت آموزشی" شامل عواملی که با استفاده از قدرت مدیریت آموزشی برای شکل‌دهی ساختار، رفتار، و فرهنگ قابل تغییر هستند؛ و "تفکر نقادانه در نظام آموزش مجازی" شامل عوامل مشوق و ممانعت کننده تفکر نقادانه. نتیجه‌‌گیری: یافته‌های مطالعه حاضر بر عوامل بازدارنده و تسهیل کننده ارتقاء تفکر انتقادی در رشته آموزش پزشکی مجازی تأکید می‌کند. مدرسان، طراحان آموزشی و رهبران آموزشی می‌توانند از نتایج این مطالعه جهت بهبود ارائه برنامه‌های آموزش‌ مجازی و ارتقاء تفکر انتقادی استفاده کنند.